Ata Kam (1983) yılında Ankara’da doğdu, yaşamını İstanbul’da sürdürmektedir. Yıldız Teknik Üniversitesi, İletişim Tasarımı bölümünü bitirdikten sonra eğitimine İnternational Center of Photography ve Parsons - The New School’da devam etti. ‘Dream Land’ 2012, (İstanbul) ve ‘White Noise’ 2013, (Tokyo) olmak üzere iki kişisel yayını bulunan sanatçı, çalışmalarını paylaşmak için kitap formuna öncelik vermektedir. Şimdilerde 3.yayını ‘Pulse’ için hazırlık yapan Kam, bağımsız sanat alanlarında, institülerde ve bienallerde işlerini paylaşmaya devam etmektedir.
NABIZ | MODÜL
Sınır nerede, sınırın neresi güçlendirilebilir, neresi silinebilir? NABIZ, tanıdık olanla arama mesafe koyduğum, bilinmeyeni kucakladığım bir seriden oluşuyor. Bu seri merakın bir dışavurumu, çevrenin absürdlüğünü gözler önüne seren görsel bir ‘bilinç akışı’, hemen yanı başımdaki gerçeklikle ve anılarımla ilgili deneyimlerimi bir araya getiriyor. Şehirde doğdum, etrafımdaki gürültüye ihtiyacım var. Gelip geçici, köpürüp kayboluveren anlar boyunca ilerleyerek, insan olmak nedir sorusuna cevap arayışımın sınırlarını anlamak için fotoğrafı kullanıyorum.
NABIZ | MODÜL deneyimsel ve gündelik, imgesel ve müstehcen olanın içgüdüsel olan ve arada kalanı hale geldiği doğaçlama bir yaşamın dürtüsel imgelerinden oluşan bir galeri. Kendimi fotografik anların içine bırakarak röntgenci bir izleyicilik ilişkisi kurmaktan kaçınıyorum. Süre ve denge ile ilgili aldığım kararların birçoğu, kendi nabzına sahip bir organizmayı betimlemeye çalışmakla ilgili. Fotoğrafın kendisi de her zaman akış halinde: bize “dokunabiliyor”, bizde asla nihai bir çözüme ulaşmayan bir his uyandırıyor; sonra, huzursuzluğa mahkum, tanıdık dünyanın ötesinde hareketli ve değişken bir nitelik kazanıyor.
Zaman belirli tarihler anlamına gelmez. Zaman, zaman-olmayanı da içerir. Tüm hayatların İstanbul, New York, Tokyo, Paris, Stockholm, Amsterdam ve Zanzibar gibi şehirlerde, tek bir gün içerisinde sonsuzmuşlarcasına yıldırım gibi gelip geçtiğini görmek isterim Yolculuk, zamanda yolculuktur, yapbozun kopuk parçaları bir araya gelerek yeni beraber yaşama biçimleri ve yeni karşılıklı konuşmalar yaratır.